Details
Datum: vrijdag 1 december 2017
Plaats: Antropia (Driebergen/Zeist)
Tijd: 09.30 – 18.00 uur
Programma
09.00 – 09.30 uur Inschrijving en ontvangst met koffie en thee
09.30 – 09.40 uur Opening door dagvoorzitter
09.45 – 10.30 uur “Oorzaken en gevolgen van een onveilige hechting en de essentie van de hechtingstherapeut” door Paulien Kuipers
10.30 – 11.15 uur “Vluchtelingenkinderen en gezinnen tussen traumatisch verleden en onzekere toekomst” door Julia Bala
11.15 – 11.45 uur Pauze
11.45 – 12.30 uur “Van nest tot natie, over de verregaande consequenties en de oorsprong van het verlangen naar Plek”; een gedachtegang en een aanpak volgens Pesso door Marietta van Attekum
12.30 – 13.00 Afronding ochtendprogramma. Vragen en discussie
13.00 – 14.00 uur Lunch
14.00 – 15.15 uur eerste workshopronde
15.15 – 15.45 uur pauze
15.45 – 17.00 uur tweede workshopronde
17.00 – 17.45 uur Afsluiting met aansluitend borrel
Accreditatie is aangevraagd bij:
Accreditaties zijn aangevraagd voor: FGzPT, NVO/NIP K&J, NVRG, NVP, NVvP, SRVB.
Kosten inschrijving:
Kosten incl. koffie/thee, lunch en borrel na afloop
Niet leden: vóór 15 oktober € 180 ,-, na 15 oktober € 210 ,-
Leden: Vereniging voor Pesso therapie vóór 15 oktober € 165,-, na 15 oktober € 195 ,-
Studenten: Vóór 15 oktober € 125,-, na 15 oktober € 155,-.
Door € 20,- extra over te maken kunt u na afloop deelnemen aan het Stamppot buffet.
Annuleren kan kosteloos tot 1 november 2017 onder aftrek van € 20,– administratiekosten; daarna kan niet meer geannuleerd worden.
Omschrijvingen workshops:
“Oorzaken en gevolgen van een onveilige hechting en de essentie van de hechtingstherapeut” door Paulien Kuipers
Paulien Kuipers (1955) is gz-psycholoog, kinder- en jeugdpsycholoog en oprichter/directeur van Stichting Kinderleven. De Stichting heeft als focus: de hechting tussen ouders en hun jonge kind. Paulien Kuipers gaat in deze Lezing in op oorzaken en gevolgen van een onveilige hechting en op de essentie van het werk van de ‘hechtingstherapeut’. De vraag: “Hoe kan een therapeut de band tussen ouders en kind positief beïnvloeden” staat daarbij centraal. Ook gaat ze in op de mogelijkheden een kind te helpen om afwezige ouders (door adoptie, uithuisplaatsing) een zodanige plaats te geven dat het kind verder kan in het leven. De door haar ontwikkelde interventiemethodes komen daarbij aan de orde. Achtergrond: Als 19-jarige studente ontdekte zij tijdens haar stage bij een klein meisje toegebrachte brandwonden op de romp. De leiding was in rep en roer. Op de vraag van Paulien “Wie spreekt er met het meisje” volgde het antwoord: “Ze is pas drie,” waarmee men wilde zeggen: “Ze is nog zó jong dat we niets met haar kunnen bespreken.” Professionals hadden geen woorden, geen taal om het driejarig meisje te bereiken en eigenlijk betekende dit voor Paulien dat ze haar aan haar lot overlieten. Dit voorval was een begin van haar drijfveer om in haar werk taal te vinden om met kinderen te spreken. Ze kwam in contact met het werk van de Franse kinderpsychiater Francoise Dolto en Caroline Eliacheff. Naar hun voorbeeld leerde ze met kinderen te praten over voor hen gevoelige thema’s. De kern van haar werk is de stellingname: het kind is van meet af aan een compleet menselijk wezen en gevoelig voor taal vanaf de geboorte. Het kind is vanaf zijn geboorte autonoom in zijn verlangen, ver voordat het autonoom is in zijn functioneren. Aan de hand van alle contacten met ouders en kinderen, die hun problemen in de afgelopen jaren aan haar voorlegden, ontvouwde zich gaandeweg een werkwijze waarbij woorden – verbindende taal – de pijn die tussen ouders en kind aanwezig was te bespreken en te verlichten, waardoor hun band in positieve zin kon verbeteren. Ook de band met afwezige (biologische) ouders kan op deze manier hersteld worden. Het ééngespreksmodel en het vijfstappenmodel zijn korte interventies voor professionals om zo de liefdevolle stroom weer op gang te brengen. Haar methodiek wordt ondersteund door wetenschappelijke inzichten van de afgelopen decennia.
“Vluchtelingenkinderen en gezinnen tussen traumatisch verleden en onzekere toekomst” door Julia Bala
Dr. Julia Bala is klinisch psycholoog en psychotherapeut. Sinds 1993 werkt ze in Nederland met getraumatiseerde vluchtelingen kinderen en gezinnen. Naast behandeling is ze betrokken bij methodiekontwikkeling van preventieve en therapeutische programma’s. De consequenties voor traumatische ervaringen voor het gezin, de invloed van posttraumatische stress stoornis op ouderschap en ouder- kind relaties en bevordering van weerkracht staan centraal in haar therapeutische werk.
Bij vluchtelingengezinnen is vrijwel altijd sprake van een opeenstapeling van ontwrichtende gebeurtenissen als gevolg van georganiseerd geweld, gedwongen migratie, sociale onzekerheden en acculturatiestress. Naast schokkende ervaringen, betekent vlucht verlies van een vertrouwde omgeving, scheiding van familie en vaak een langdurige asielprocedure met een onzekere uitkomst. Posttraumatische- en stress gerelateerde klachten kunnen de ouderlijke competenties ernstig ondermijnen, terwijl kinderen juist behoefte hebben aan bescherming, veiligheid en ondersteuning. De traumatische ervaringen en het langdurig opgroeien onder stressvolle omstandigheden, zonder voldoende ouderlijke bescherming, vormen een verhoogd risico voor psychische problemen, ontwikkeling interferenties bij kinderen en onveilige hechting op jonge leeftijd. Hoe gaan vluchtelingengezinnen om met traumatische ervaringen en met de opeenstapeling van ontwrichtende gebeurtenissen? Hoe passen ze zich aan in een nieuwe omgeving en culturele transitie? Inzicht in de processen die de functionele aanpassingen en ontwikkeling van vluchtelingenkinderen en -gezinnen belemmeren of bevorderen is een voorwaarde voor een effectieve, cultuur sensitieve behandeling.
“Van nest tot natie, over de verregaande consequenties en de oorsprong van het verlangen naar Plek”; een gedachtegang en een aanpak volgens Pesso door Marietta van Attekum
Marietta van Attekum (1955) is bevlogen Pessotherapeut sinds 1990,werkzaam in eigen praktijk te Driebergen. Schrijfster van “Aan den Lijve”, inleidend boek voor cliënten.
Mensen kunnen op velerlei manieren hun eigen plek kwijt zijn: er zijn kinderen die voor adoptie zijn afgestaan, er zijn daklozen, zwervers en anderszins ontheemden: vluchtelingen, ballingen, wandelende Joden, vliegende Hollanders en rondtrekkende barden die zingen over verre vaderlanden. In de literatuur, de poëzie en de muziek wordt de thuisloosheid en het verlangen ‘naar huis’ in eindeloze variatie bezongen. Kennelijk is het een thema dat veel mensen aanspreekt. In onze tijd zijn er meer mensen op drift geraakt dan ooit tevoren in de geschiedenis. Thuisloosheid heeft daarmee een extra politieke lading gekregen. Het thema heeft voor individuen een grote – meestal onbewuste – psychologische lading. Pesso verklaart die lading; hij gaat terug naar de oorsprong van het verlangen. Dat is ook wat we in de Pessotherapie doen. In een structure krijgt de cliënt de kans om interactief vorm te geven aan dat verlangen. Via lichamelijke signalen wordt er gezocht naar mogelijkheden om de oude behoefte te bevredigen, zodat de lading van het probleem afneemt en niet meer uitgeageerd hoeft te worden.
1. Place – Monique Cuppen
Monique Cuppen is klinisch psycholoog-psychotherapeut, supervisor en leertherapeut van de Vereniging voor Pesso-therapie. Zij is opgeleid in de groepstherapie, de analytische therapie en de systeemtherapie, oplossingsgerichte therapie en is practioner binnen de Vereniging voor EMDR. Na jarenlang gewerkt te hebben in de GGZ binnen het zorgprogramma persoonlijkheidsstoornissen en complex trauma, is zij nu met pensioen. Haar werkzaamheden betreffen nu vooral het opleiden, en superviseren van Pessotherapeuten in opleiding in Nederland en Duitsland en het geven van leertherapie.
Binnen de Pesso-therapie is PLACE een van de basisbehoeften, die eerst letterlijk vervuld moet worden, en vervolgens ook symbolisch. PLACE is een metafoor voor het gevoel ergens bij te horen en bestaansrecht te hebben, onvoorwaardelijk bemind en geaccepteerd te worden.
Wat kunnen de gevolgen zijn van DISPLACEMENT, wanneer dit in de eerste levensjaren heeft plaatsgevonden (adoptie) en van DISPLACEMENT wanneer families verdreven zijn door oorlog en ellende? Hoe wordt daarmee omgegaan in de Pesso-therapie?
Een ervaringsgerichte workshop
2. Je lichaam, je eigen huis – Dorien van den Dool
Dorien van den Dool is senior geregistreerd psychomotorisch therapeut. Vanuit haar eigen praktijk ‘Eigenwijsheidsontwikkeling’ werkt ze al jaren met veel plezier als Psychomotorisch Kindertherapeut. Daarnaast is zij docent en opleidingscoach op de opleiding Psychomotorische Kindertherapie in Utrecht. Verbondenheid, echtheid, humor en compassie zijn belangrijke waarden voor haar. Spel, muziek en vooral beweging – hoe kan het ook anders als Psychomotorisch Kindertherapeut – zijn de middelen waar zij graag mee werkt.
In deze workshop rondom het thema ‘Als je plek niet vanzelfsprekend is’ wisselen theorie en praktijk elkaar af. Er is een korte uitleg over de hersenontwikkeling (Neuro sequentieel model) gekoppeld aan de hechtingsrepresentatie van Truus Bakker, psychotherapeut en orthopedagoog. Ook worden het Neuro sequentieel model van therapie (NMT) en Psychomotorische Kindertherapie (PMKT) naast elkaar gezet. Dan wordt duidelijk hoe belangrijk het is om eerst te werken aan het gevoel van basisveiligheid alvorens er verder gebouwd kan worden aan toevertrouwen en relaties opbouwen. Het praktische deel van de workshop omvat vooral (sensomotorische) activiteiten gericht op het creëren en ervaren van basisveiligheid. Je kunt je eigen plek alleen maar innemen als je letterlijk voelt dat je er bent; dat je lichaam je eigen huis is. Bij veel kinderen staan de ramen en deuren van hun huis zo ver open dat ze bijna vervloeien met hun omgeving. Ook de andere kant kom je in de praktijk tegen: de deuren en ramen potdicht, het kind zit als het ware opgesloten in zijn eigen huis. Eerst zorgen dat het lichaam (weer) vertrouwd voelt, dan pas is het mogelijk stappen te zetten op weg naar je eigen plek. Ook als die plek niet zo vanzelfsprekend is.
3. Het verlangen naar geborgenheid – Roland Stoop
Roland Stoop is al ruim 30 jaar werkzaam als psychomotorisch therapeut, sinds 2004 als schematherapeut en sinds 2011 als pesso therapeut binnen klinische en ambulante hulpverlening met (jong) volwassenen met een civiel rechtelijke of strafrechtelijke maatregel. Het merendeel van deze jongeren hebben een lange geschiedenis van uithuisplaatsingen en hebben in meerdere instellingen moeten verblijven. Zijn specialisaties zijn; agressie problematiek, trauma behandeling, verslaving en hechtings problematiek.
In deze ervaringsgerichte workshop staat hij stil bij het intuïtieve en instinctieve verlangen naar geborgenheid, beslotenheid, en eigen plek. Wat is “geborgenheid”, “beslotenheid”, en waaruit bestaat het concept ”plaats “ ? Wat zijn de zichtbare gevolgen van het ontbreken van deze basisbehoefte en hoe uit zich dat bij deze doelgroep (rondom omgaan) met eerder genoemde problematiek ? Hij laat zien en ervaren hoe hij daarmee werkt met PMT en Pesso therapie.
4. Herstel van veiligheid: diagnostiek en behandeling van vluchtelingenkinderen- en gezinnen – Julia Bala
De complexe problemen van vluchtelingen kinderen en -gezinnen kunnen begrijpen worden in de context van pre- en postmigratie periode, socio-politieke en culturele omstandigheden in het land van herkomst en in het land van aankomst. Een contextuele en cultuur sensitieve benadering faciliteert het formuleren van een gezamenlijke probleemdefinitie met gezinsleden, stellen van prioriteiten en haalbare behandeldoelen. De behandeling van vluchtelingengezinnen kan gezien worden als een zoektocht naar balans, tussen externe invloeden op het gezin en kinderen, hun ervaringen en betekenissen en aanpassingen, tussen traumatische ervaringen uit het verleden, actuele stressoren en perspectieven voor de toekomst. Herstel van veiligheid en herwinnen van het gevoel van controle, zijn essentieel bij gezinnen die langdurig met stressvolle omstandigheden kampen. Hoe kan inzicht in de posttraumatische gezinsadaptatie de gerichte behandeldoelen bevorderen? Hoe bevorder je sensitief ouderschap en veilige hechting tijdens actuele stressvolle omstandigheden? Hoe integreer je de individuele traumabehandeling met gezinsbehandeling?
5. Overal wonen (n)ergens thuis? – Anneke Vinke
Dr. Anneke JG Vinke is vrijgevestigd GZ-psycholoog en kinder- en jeugdpsycholoog en ziet in haar praktijk zowel individuele jeugdigen, ouder-kind koppels als volwassenen. Zij specialiseerde zich in adoptie (promotie 1999), pleegzorg, trauma en gehechtheid. In haar therapieën combineert ze dyadic developmental psychotherapy (DDP), theraplay, EMDR en sensorimotor psychotherapie (SP). De laatste maakt dat lichaamsgerichte interventies door
de jaren heen een steeds prominentere plaats in haar behandelingen hebben gekregen.
Adoptie, migratie en uithuisplaatsing in (psycho)therapie Wat is thuis? Ben je daar thuis waar de mensen van je houden? Waar je het langste gewoond hebt? Waar je veilig bent? Hoe werkt dat eigenlijk? Hoe zit dat als je tegen je zin verplaatst bent of hebt moeten vluchten? Het lichaam heeft een eigen verhaal, niet alleen in gedachten maar ook in sensaties zoals geuren, kleuren, geluiden. In deze workshop staat het verhaal van het lichaam centraal en verkennen we aan de hand van casuïstiek hoe lichaamsgerichte en gehechtheidsgerichte interventies kinderen en ouders kunnen helpen zich met elkaar verbonden te voelen en thuis te voelen daar waar ze nu wonen.